قالب های هنری دین در زیبایی شناسی هگل و دلالت های تربیتی آن؛ انعکاس در هنر مجسمه سازی

هنر، دین و فلسفه با یکدیگر دارای روابط عمیقی هستند. فلسفه هگل یکی از مظاهر آمیختگی این سه مقوله است. هنر مجسمه­سازی را می­توان یکی از جلوه­گاه­های این نوع هنر دانست. در این پژوهش از نمونه­گیری هدفمند استفاده شده است. روش پژوهش مورد استفاده روش استنتاجی فرانکناست. در این روش در ابتدا محقق به استنتاج اصل تربیتی از هدف غائی و گزاره واقع نگر مبنایی پرداخته و سپس به استنتاج روش تربیتی از اصلی که در استنتاج پیشین به دست آمده و گزاره واقع نگر مصداقی پرداخته است. حوزه پژوهش شامل کتاب­های هگل، سایر منابع و پژوهش ها حول محور مفاهیم زیباشناسی هگل، مبانی نظری زیباشناسی وی و زمینه­های تربیتی آن است. یافته­های این پژوهش حاکی از آن است که بیان ژرف­ترین ارزش­های ذاتی هر تمدن و آشکارسازی ایده مطلق ازجمله اهداف اساسی تربیت زیباشناسی استنتاج شده از نظرات هگل است که نیل به آن در گرو استفاده از اصولی چون شیوه بیان ارزش­های ذاتی هر تمدن متناسب با دوره تاریخی خود است که شیوه بیان هنری، دینی و فلسفی و ارتباط آنها با یکدیگر از روش­های رسیدن به این اهداف و اصول است. همچنین رساندن انسان به حد کمال و حقیقت غایی از دیگر اهداف اساسی تربیت زیباشناسی هگل است که انتقال و اشاعه باورهای دینی از اصول آن و استفاده از قالب­های هنری سمبولیک، کلاسیک و نمادین به منظور بیان اعتقادات دینی ازجمله روش­های آن است.اهداف پژوهشاستنتاج اهداف تربیت زیباشناختی هگل با بررسی قالب­های هنری دین در زیباشناسی وی.استنتاج اصول تربیت زیباشناختی هگل با بررسی قالب­های هنری دین در زیباشناسی ویسوالات پژوهشکدام اهداف تربیت زیباشناختی را می­توان از اندیشه­های هگل استنتاج کرد؟کدام روش­های تربیت زیباشناختی را می­توان از اندیشه­های هگل استنتاج کرد؟ 

Keywords:

زیبایی شناسی , هنر , دین , مجسمه سازی