لاله حسنی - دانشیار آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت علوم پزشکی هرمزگان
ریحانه طاهری کندر - کارشناسی ارشد آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان
امین قنبرنژاد - هئیت علمی آمار زیستی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان

در زمان اپیدمی بیماری های واگیر شیوع استرس ناشی از بیماری در بین افراد به ویژه گروه های آسیب پذیر این الزام را ایجاد میکند تا فاکتورهای تاثیرگذار بر استرس افراد، بررسی شوند و در جهت مدیریت و کنترل استرس افراد بکار گرفته شوند. پیش بینی می شود حمایت اجتماعی در سازگاری افراد با استرس موثر است. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین استرس درک شده ناشی از کووید ۱۹ و ارتباط آن با حیطه های حمایت اجتماعی در افراد دیابتیک طراحی و اجرا شده است. این مطالعه به صورت توصیفی_تحلیلی، از نوع مقطعی در زمستان سال ۱۳۹۹ بر روی ۲۱۲ نفر از افراد دیابتیک استان هرمزگان که در سامانه سیب ثبت شده اند انجام گردید. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه حمایت اجتماعی و استرس درک شده که هر دو درباره کووید ۱۹ اختصاصی شده بودند بصورت تلفنی جمع آوری شد. داده ها با نرم افزار SPSS۲۲ با آزمون های ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. میانگین و انحراف معیار نمره استرس ۴۱ / ۴ ± ۴۶ / ۱۸ از محدوده قابل کسب ۴۰ - ۰ بود. حمایت عاطفی ۹۶/ ۵ ± ۷۶ / ۳۰ در محدوده قابل کسب ۴۵ - ۹، حمایت اطلاعاتی ۵۶ / ۴ ±۶۳/۲۱ در محدوده ۳۵ - ۷، حمایت ابزاری ۶۸ / ۶ ± ۴۸ / ۳۲ در محدوده ۴۵ - ۹ و حمایت ارزیابانه ۸۳ / ۴ ± ۵۳/۲۳ در محدوده ۳۵ - ۷ محاسبه شد. همبستگی معناداری بین حمایت عاطفی و حمایت ابزاری با استرس مشاهده شد. حمایت اطلاعاتی و حمایت ارزیابانه با استرس فاقد همبستگی معنادار بودند. با توجه به نتایج بدست آمده، نمره استرس اکثریت افراد مبتلا به دیابت پایین بود ( ۸ / ۹۴ %) حمایت اجتماعی بر استرس این افراد تاثیرگذار بود و همبستگی معناداری بین حمایت عاطفی و حمایت ابزاری با استرس مشاهده شد. لذا میتوان با بالابردن حمایت عاطفی و ابزاری افراد، استرس آنها را مدیریت و کنترل کرد که این امر نیازمند برنامه ریزی، اقدام و مداخله متخصصین حوزه سلامت می باشد.

ویروس کرونا، استرس، حمایت اجتماعی، دیابت