بررسی ارتباط حمایت اجتماعی با خودکارآمدی در نوجوانان و جوانان تحت درمان نگهدارنده در مجتمع آموزشی و پژوهشی و درمانی خورشید در سال

زمینه و هدف: سوء مصرف مواد و شیوع آن یکی از اصلیترین دغدغههای جوامع امروزی به شمار میرود و سالانه هزینههای زیادی صرف درمان افراد معتاد میشود. از جمله درمانهای دارویی موفق اعتیاد، درمان نگهدارنده با داروی متادون و بوپره نورفین است. با توجه به پژوهشهای متعدد به نظر می رسد که نتیجه درمان نگهدارنده با متادون در کنار مشاوره، مداخلات روانشناختی و حمایت اجتماعی از مبتلایان موفقیت آمیزتر خواهد بود. هدف این پژوهش بررسی ارتباط حمایت اجتماعی با خودکارآمدی در نوجوانان و جوانان تحت درمان نگهدارنده در مجتمع آموزشی و پژوهشی و درمانی خورشید اصفهان در سال ۱۳۹۶ میباشد. مواد و روش: پژوهش حاضر در قالب طرح توصیفی- همبستگی با روش نمونهگیری سرشماری و با تعداد ۱۹۹ نفر نمونه از جامعه آماری کلیه مددجویان تحت درمان نگهدارنده در مجتمع آموزشی و درمانی خورشید اصفهان که حداقل یک ماه از درمان نگهدارندهآنها گذشته بود، اجرا گردید. ابزارها مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر (شرر، ۱۹۸۲ )و پرسشنامه حمایت اجتماعی (واکس و همکاران، ۱۹۸۶ ) بود. تحلیل دادهها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرمافزار SPSS-۲۳ انجام شد. یافته ها: آنالیز داده های این تحقیق نشان داد که میزان خودکارآمدی و حمایت اجتماعی در نوجوانان و جوانان تحت درمانهای نگه دارنده اعتیاد متوسط رو به بالا بوده و بین حمایت اجتماعی و خودکارآمدی در نوجوانان و جوانان تحت درمانهای نگه دارنده اعتیاد رابطه مستقیم و از لحاظ آماری معناداری وجود دارد ( ۰۵ / ۰ > P) و همچنین میتوان گفت ۷ / ۱۸ درصد واریانس متغیر خودکارآمدی با حمایت اجتماعی قابل توجیه است. نتیجه گیری: بنابراین با افزایش حمایت اجتماعی توسط خانواده، دوستان و دیگر اطرافیان از نوجوانان و جوانان تحت درمانهای نگه دارنده اعتیاد میتوان خودکارآمدی آنان را ارتقا داد.

Keywords:

اعتیاد , حمایت اجتماعی , خودکارآمدی , نوجوان , جوان , درمان نگهدارنده.