منوچهر فرج زاده - دانشگاه تربیت مدرس

ازجمله مهمترین کنوانسیونهای سازمان ملل، کنوانسیون بیابان زدایی تعدیل اثرهای خشکسالی است که جمهوری اسلامی ایران بر مبنای مصوبه مجلس شورای اسلامی به این کنوانسیون پیوسته است. کشورهای عضو کنوانسیون متعهد به ارائه طرح اقدام ملی خود برای مبارزه با بیابان زائی و تعدیل اثرهای خشکسالی می باشند. در واقع طرح اقدام ملی ارائه راهکارهای عملی برای مبارزه با بیابان زائی و تعدیل اثرهای خشکسالیی می باشند. درواقع طرح اقدام ملی ارائه راهکارهای عملی برای مبارزه با بیابان زائی و خشکسالی می باشد. ایران کشوری است که میانگین بارش سالانه آن حدود 250 میلیمتر است و بدین ترتیب کمتر از یک سوم بارش های کره زمین را دریافت می دارد. نظام ریزش ها نیز طوری است که دریافت حداقل مورد انتظار در بعضی از سالها امکان پذیر نمی باشد. درسالهایی شرایط جوی به نفع وقوع بارش و درمواردی عدم رخداد بارش است که سیلابها و خشکسالی هائی با شدت و ضعف های مخلتف در کشور ایجاد مینماید. بطور مسلم اولین در مبارزه با خشکسالی ها ، شناخت صحیح و دقیق علمی این پدیده در پهنه کشور است تا بر مبنای شناخت حاصل بتوان نسخه درمانی مناسب و راهکارهای بهینه متناسب آب نوع پدیده را پیشنهاد نمود. در مقاله حاضر که درواقع خلاصه ای از طرح اقدام ملی مبارزه با خشکسالی در کشور است. ابتدا ویژگی ها مختلف خشکسالی درکشور مورد بحث قرار گرفته و پس از مشخص شدن حساسیت نواحی مختلف جغرافیایی، راهکارهای مناسب ارائه شده است. بر مبنای توصیه های کنوانسیون ارائه این راهکارها از طریق تاکید بر دانش بومی، مشارکت مردمی ارتقاء آموزش های عمومی و ظرفیت سازی می باشد.

بیابان زدائی ، خشکسالی ، طرح اقدام ملی ، ایران