بررسی تاثیر خشکی رودخانه زاینده رود در کاهش تعاملات اجتماعی، کشاورزی شهروندان اصفهانی

ایران جزء کشورهای خشک و نیمه خشک جهان محسوب می شود و استان اصفهان با میانگین بارش حدود ۱۲۱ میلی متر در سال یکی از استان های کم آب ایران به شمار می رود که در سال های اخیر با مشکلات زیادی نظیر کاهش نزولات جوی، افت شدید در سطح منابع آب زیرزمینی، آلودگی های صنعتی، خشک شدن تالاب گاوخونی و نیز بروز تنش های اجتماعی مواجه بودند. حوضه ی رودخانه ی زاینده رود ۱۱/۰۱۱ کیلو متر مربع است. برآورد می شود جریان آب این رودخانه در مطلوب ترین شرایط ۱/۲ کیلو متر مربع در سال و یا ۸۳ متر مکعب در ثانیه است.رودخانه زاینده رود در کنار فواید اقتصادی و فرهنگی برای اصفهان، سبب ایجاد حوزهای عمومی برای گسترش تعاملات اجتماعی انسانها با یکدیگر شده است . این رودخانه علاوه بر اینکه فضایی تفریحی و محلی برای گذران اوقات فراغت محسوب می شود ، جایگاه ویژه ای را در هویت شهری شهروندان اصفهانی به خود اختصاص داده است. این رود بخشی از هویت اصلی اصفهان را شکل می دهد که این مسئله را می توان با توجه به علائم و نمادهای مختلفی که در سطح اصفهان مشاهده میشود و هر کدام نشانه ای از زاینده رود را با خود همراه دارد، حس کرد.تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش رودخانه زاینده رود و فضاهای عمومی اطراف آن درتعاملات اجتماعی شهروندان اصفهانی و تعیین نقش خشکی رودخانه در کاهش این تعاملات انجام شده است.خشکی و خشکسالی هر دو نتیجه اثرات متقابل بین محیط زیست طبیعی و اجتماع می باشد. پدیده خشکسالی بیانگر اثرات مختلف محیط زیست بر روی موجودات زنده، موجودات، میکرو، حیوانات و انسان ها بوده حال آن که خشکی دارای مفهوم کلی بوده و برای عناصر محیط زیست به کار نمی رود.توجه به اعمال مدیریت صحیح و کاهش پیامدهای خشکسالی در توسعه مناطق، نیازمند برنامه ریزی و اجرای اقدامات پیشگیرانه در مقابله با پدیده خشکسالی است، که خود مستلزم به کارگیری دانش کافی در پیش بینی خشکسالی می باشد.

Keywords:

الگوی مصرف , مدیریت آبیاری , محدودیت منابع آبی , خشکی و خشکسالی , اصفهان