مرضیه رحیمی - کارشناسی ارشد فیزیولوزی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران.
نجمه رضایی نژاد - دکتری فیزیولوژی ورزشی، آموزگار آموزش و پرورش.
پروانه نظرعلی - استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران.
رستم علی زاده - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ایلام، ایلام، ایران.

مقدمه و هدف: بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) یکی از شایع ترین بیماری های کبدی در سراسر جهان است که در میان افراد چاق شیوع زیادی دارد. از طرفی نشان داده شده است که تمرینات ورزشی می تواند به عنوان یکی از استراتژی های موثر در امر بهبود وضعیت متابولیکی و آنتروپومتریکی می باشد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی بررسی پاسخ شاخص های کبدی و برخی ویژگی های آنتروپومتریکی به یک دوره تمرینات ورزشی اینتروال شدید در زنان چاق میانسال یائسه بود. روش آماری: جامعه پژوهش حاضر را زنان یائسه میانسال چاق تشکیل می داد که از بین افراد واجد شرایط ۲۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. سپس به به طور تصادفی به دو گروه تمرینات HIIT (۱۰ نفر) و کنترل (۰۱ نفر) تقسیم بندی شدند. پس از بررسی شاخص های آنتروپومتریکی انها، سطوح آنزیم های کبدی شامل AST و ALT در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت بررسی تفاوت درون گروهی از آزمون T همبسته و جهت بررسی تفاوت های بین گروهی از آزمون T مستقل استفاده گردید. یافته ها: تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که شاخص های آنتروپومتریکی شامل وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به لگن و همچنین آنزیم های کبدی در گروه تمرینات HIIT در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش معناداری یافت (۰۵/۰ ≤ P)، این در حالی ست که در کنترل تفاوت معناداری مشاهده نگردید (۰۵/۰ ≥ P). نتایج مربوط به آزمون T مستقل نیز نشان دهنده تفاوت معنادار بین دو گروه تمرینات HIIT و کنترل بود (۵۰/۰ ≤ P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که اجرای هشت هفته تمرینات HIIT احتمالا از طریق بهبود شاخص توده بدنی، درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به لگن باعث بهبود آنزیم های کبدی در زنان چاق یائسه میانسال گردید.

HIIT ، ALT ،AST و چاقی.