جواد رحمانی - دکترای زبان شناسی

مقاله حاضر به بررسی تربیت از منظر قرآن کریم می پردازد. انسان، شگفت انگیزترین آفریده خدای بزرگ و والاترین نشانه قدرت بی منتهای اوست که مستعد اتصاف به همه صفات و کمالات الهی است و رسیدن به مقام قرب الهی و جانشینی در زمین جز با تربیت صحیح محقق نخواهد شد. حقیقت انسان، ملکوتی است که با طی مراتب قوس نزولی در این عالم خاکی سکنی گزیده است و تربیت تنها راه دستیابی به آن حقیقت مقدس است. تردیدی نیست که اگر انسان بر اساس معیارهای الهی تربیت نشود درهمان مرتبه حیوانیت باقی خواهد ماند. از نظر اسلام، بهترین و بالاترین راه سعادت؛ تربیت و تزکیه نفس است."قد افلح من زکها" و در قرآن بعثت پیامبران و پیشوایان دین هم به همین منظور می باشد. "لقد من الله علی المومنین اذ بعث فیهم رسولا من انفسهم ... " که به منظور تربیت و تزکیه روح انسانی و تکامل یافتن در مسیر عبادت و بندگی خدای متعال است. نتایج حاصله نشان می دهد که در پرتو تربیت، انسان به سعادت مطلوب می رسد. آشنا شدن انسان با مبانی و اصول تربیت صحیح، رسیدن به سرمنزل مقصود را تسریع می بخشد. الگوهای تربیتی دینی در جامعه موجب عدم سقوط آن به پرتگاه و بی ثباتی اخلاقی می گردد.

تربیت، دیدگاه، قرآن، الگو، روش، هدف.