فاطمه سادات حمیدیان - دانشگاه علم و صنعت ایران - دانشکده مهندسی و صنایع

بخش اعظمی از بودجه کشور به کلانشهر تهران اختصتص می یابد که این موضوع مبین اهمیت تخصیص بودجه در شهرداری تهران می باشد . در حال حاضر نظام تدوین بودجه ریزی سنتی و بر مبنای عملکرد هزینه ای واحدهای زیر مجموعه است که این روند زمینه ساز اسراف و اتلاف منابع بسیار شده است. تحلیل پوششی داده ها یک نوع تکنیک برنامه ریزی خطی ناپارامتریک است که برای اندازه گیری میزان کارایی نسبی واحدهای سازمانی به کار می رود. در این مقاله کارایی نسبی مناطق 22 گانه ظهرداری تهران بر اساس روابط بین داده ها و ستاده ها بررسی و ارزیابی شده است. بدین منظور شهرداری تهران را به عنوان یک سیستم و معاونت های 9 گانه تخصصی ، زیر سیستم در نظر گرفته شده است. بر اساس رویکرد سیستمی همه واحدها و زیر سیستم ها در کارایی مجموعه مورد ارزیابی تاثیر مستقیم و غیر مستقیم دارند. در این راستا ایتد مدلی برای شناسایی کاراترین واحد تصمیم گیری با در نظر گرفتن شاخص های کمی ارائه می شود. سپس چارچوبی نوین جهت تخصیص بودجه بیشتر به واحدهای کاراتر ارائه می شود.

تحلیل پوششی داده ها ، شهرداری ، تخصیص بودجه ، ارزیابی عملکرد ، سیستم ، رویکردی سیستمی