اسماعیل سلیمانی - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه ارومیه

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر سازگاری و میزان تکانشوری (بی توجهی، حرکتی و بی برنامگی) دانش آموزان زورگو بود. این پژوهش از نوع آزمایشی و با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان زورگو در سال­تحصیلی ۹۴-۱۳۹۳ بودند که به روش نمونه گیری خوشه ایی چند مرحله ایی از میان جامعه آماری انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده­ها از مقیاس تجدیدنظر شده زورگویی اولویوس، پرسشنامه سازگاری دانش آموزان و مقیاس تکانشوری استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد بین دانش آموزان زورگو گروه آزمایش و گروه کنترل در سازگاری (تحصیلی، اجتماعی و هیجانی) و تکانشوری (بی توجهی، حرکتی و بی برنامگی) تفاوت معناداری در سطح(۰۰۱/۰≥P) وجود دارد. به عبارت دیگر میانگین مولفه های سازگاری و تکانشوری گروه آزمایش بعد از آموزش مهارت های زندگی متفاوت است. این نتایج حاکی است که آموزش مهارت های زندگی می­تواند سازگاری و تکانشوری دانش آموزان زورگو را تعدیل نماید.

مهارت های زندگی, سازگاری, تکانشوری, دانش آموزان غیرمنضبط(زورگو)