جواد وفوری - دکتری تخصصی روان شناسی تربیتی، مدرس دانشگاه فرهنگیان، پردیس علامه امینی آذربایجان شرقی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیرآموزش روشهای مطالعه ی برنامه ریزی و مدیریت زمان و روش تمرکز وحافظه بر میزان پیشرفت تحصیلی وانگیزش  پیشرفت دانش آموزان ایرانی ساکن کشورتاجیکستان بود. بدین منظور با به کارگیری روش تجربی و طرح پیش آزمون- پس آزمون چندگروهی، از جامعه آماری پژوهش که شامل کلیه دانش آموزان مدارس ایرانی ساکن در شهر دوشنبه تاجیکستان در مقطع ابتدایی در سال ۹۳-۱۳۹۲ مشغول به تحصیل بودند، تعداد ۶۰ دانش آموز در ۳ گروه (۲ گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار داده شدند. دانش آموزان هر ۳ گروه به پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس پاسخ داده و معدل نیمسال اول و دوم آنها نیز ثبت شد و افراد گروه های آزمایش طی ۱۰ هفته (۱۰ جلسه) آموزش های مربوط به مهارت های مدنظر پژوهش را دریافت کردند. پس از مداخله، مجددا دانش آموزان پرسشنامه انگیزش پیشرفت را تکمیل نمودند و معدل جدید آنها نیز ثبت شد. در نهایت داده­های پژوهش با استفاده ازآزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) تجزیه وتحلیل شدند. نتایج تحلیل های آماری دراین زمینه نشان داد، آموزش روش برنامه ریزی ومدیریت زمان برمیزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بی تاثیر است اما بر انگیزش پیشرفت آنها تاثیر گذار می باشد. هم چنین آموزش روش تمرکزو حافظه، برمیزان پیشرفت تحصیلی و انگیزش پیشرفت آنها تاثیرگذار می باشد.

روش مطالعه ی برنامه ریزی و مدیریت زمان, روش مطالعه ی تمرکز و حافظه, پیشرفت تحصیلی, انگیزش پیشرفت