رابطه سلامت ساکنان و کیفیت فضای همسایگی:یک مطالعه موردی

تحولات تکنولوژیک، گرایش های اقتصادی و دیدگاه های زیبایی شناسی خاص، سبب گردیده است که به منظر شهری، فضای باز عمومی و روابط اجتماعی بین شهروندان و به ویژه به تاثیر کیفیت این فضاها در سلامتی ساکنان توجه کمتری شود. این وضعیت موجب شده است شهرها، مراکز محلات و واحدهای همسایگی و مجتمع های مسکونی به سرچشمه بروز ناراحتی های جسمی و روانی برای ساکنان آنها، تبدیل گردد. تحقیق حاضر با تمرکز بر عناصر تشکیل دهنده فضاهای عمومی باز شهری و تاثیر آن بر کیفیت روابط بین شهروندان پایه ریزی شده است، تا رابطه زندگی سالم را با کیفیت فضاهای باز شهری و واحدهای همسایگی، بررسی نماید. در پژوهش حاضر به بررسی و مقایسه نمونه های مورد مطالعه ای پرداخته و برای بررسی و کنکاش مسایل و مطالب مورد نظر، از روش تحلیل محتوایی و بررسی تطبیقی استفاده شده است. اطلاعات لازم از طریق مطالعات اسنادی، میدانی، مشاهده توصیفی، عکس و نقشه های تفصیلی منطقه به دست آمده است. پس از تجزیه تحلیل و بررسی تطبیقی معیارهای ارتقای سطح سلامت و تعاملات اجتماعی با نمونه های موردی، به نقد این دو مجموعه پرداخته شده است. در نهایت آن چه که نتیجه گیری می شود پاسخی است به این که چه عناصری در منظر شهری سبب ایجاد هنجارهای اجتماعی و سلامت شهروندان می گردد.

Keywords:

Quality landscape architecture , Quality of life , Neighborhood , Community center , Green , Health , Relationships , کیفیت معماری محوطه , کیفیت زندگی , فضای همسایگی , مرکز محله , فضای سبز , سلامت , روابط اجتماعی