فرشاد پور افقی - دکتری تخصصی روان شناسی اجتماعی، اداره آموزش و پرورش شهرستان آستارا

این پژوهش با هدف اصلی ارائه مدل با این رویکرد که سبک زندگی، درک اجتماعی و روابط خانوادگی می توانند پیش­بینی کننده ی رضایت زناشویی باشد، انجام شد. با توجه به ماهیت فرضیه ها، این پژوهش از نوع مدل یابی معادلات ساختاری است که در آن به بررسی روابط درونی بین متغیرها در قالب کشف و تبیین مدل پرداخته شد. جامعه آماری پژوهش، کلیه معلمان ساکن در منطقه شرق تهران در سال ۱۳۹۳ بوده اند.در این پژوهش بر مبنای رعایت ملاک های علمی و تعداد متاهل متغیرهای مورد مطالعه، نمونه پژوهش به تعداد ۱۳۲ نفر انتخاب و پرسش نامه های پژوهش بر روی آن ها اجرا شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه سبک زندگی (LSQ)، پرسش نامه سنجش عملکرد خانواده، پرسش نامه رضایت زناشویی اینریچ و پرسش نامه درک اجتماعی حمایت شده، استفاده گردید. به منظور تجزیه وتحلیل داده­های آماری پژوهش، ابتدا داده­های حاصل از اجرای پرسش نامه­ها استخراج و در جدول اطلاعات کلی تنظیم شد؛ سپس تمامی اطلاعات با استفاده از نرم افزارهای آماری در دو بخش توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که سبک های زندگی بر درک اجتماعی، روابط خانوادگی و رضایت زناشویی اثر مستقیم و غیرمستقیم معناداری داشت. همچنین درک اجتماعی بر روابط خانوادگی و رضایت زناشویی اثرمستقیم معناداری داشته و روابط خانوادگی نیز به طور مستقیم بررضایت زناشویی معلمان تاثیرگذار بود (۰۵/۰P<). به طورکلی زوجینی که دارای سبک های زندگی مناسب، درک اجتماعی بالاتر و روابط خانوادگی مثبت و قوی تری هستند از رضایت زناشویی بالاتری برخوردار می باشند.

سبک های زندگی, درک اجتماعی, روابط خانوادگی, رضایت زناشویی