مرتضی مرادی - دانشجوی دکتری تخصصی روان شناسی تربیتی، دانشگاه شهید چمران اهواز
سیمین زغیبی قناد - دانشجوی دکتری تخصصی روان شناسی تربیتی، دانشگاه شهید چمران اهواز
سیروس عالی پور - استادیار گروه روان شناسی تربیتی، دانشگاه شهید چمران اهواز
سحر سوادکوهی - کارشناس ارشد روان شناسی صنعتی و سازمانی، دانشگاه شهید چمران اهواز

   هدف پژوهش حاضر، بررسی مدل رابطه علی محیط خانواده و محیط کلاس درس با رفتار پرخاشگرانه از طریق تنهایی، شهرت به ناهماهنگی و نگرش نسبت به اقتدار بود. شرکت­کنندگان پژوهش، ۳۴۳ دانش آموز (۱۵۸ پسر، ۱۸۵ دختر) دوره­ی متوسطه­ی دوم مدارس دولتی شهر پل­دختر بودند که به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند و پرسش نامه­های «چه رویدادهایی در کلاس می­گذرد؟»، محیط خانواده، پرخاشگری، تنهایی، ادراک از شهرت و نگرش به اقتدار مدرسه را تکمیل کردند. در این مطالعه، برازش مدل پیشنهادی به روش تحلیل مسیر مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی با یک اصلاح، برازش خوبی با داده­ها نشان می­دهد (۱۴/۱χ۲/df= ،۹۷/۰=GFI، ۹۶/۰=CFI، ۹۳/۰=AGFI، ۹۸/۰=IFI، ۰۵/۰=RMSEA). همچنین، نتایج پژوهش حاکی از آن بود که محیط خانواده و محیط کلاس هم به شکل مستقیم و هم از طریق اثرگذاری بر احساس تنهایی، نگرش نسبت به اقتدار و شهرت به ناهماهنگی پیش­بینی کننده رفتارهای پرخاشگرانه در مدرسه بودند. بر اساس این نتایج می­توان گفت رفتارهای پرخاشگرانه در مدرسه، با توجه به انواع نگرش­ها و احساساتی که فرد در خانواده و کلاس با آن­ها درگیر است، قابل پیش­بینی می­باشد.

محیط خانواده, محیط کلاس, تنهایی, نگرش نسبت به اقتدار, رفتار پرخاشگرانه