بررسی رابطه هزینه های نمایندگی با معیارهای ارزیابی عملکرد: رویکرد الگوسازی معادلات ساختاری

  مطابق با نظریه نمایندگی، هر یک از طرفین رابطه به دنبال حداکثر کردن منافع شخصی خویش میباشند. از اینرو، رابطه نمایندگی به مشکلات و مسائل نمایندگی منتهی میشود که براساس نظریه نمایندگی، هزینههایی را به سهامداران تحمیل مینماید. بنابراین، سهامداران برای کاهش هزینههای نمایندگی، اقدام به بررسی و ارزیابی عملکرد مدیران مینمایند. لذا، هدف پژوهش حاضر پاسخ به این سوال است که آیا بین هزینههای نمایندگی و معیارهای ارزیابی عملکرد، رابطه معنیداری وجود دارد؟ برای پاسخ به این سوال، رابطه بین هزینههای نمایندگی با معیارهای چندگانه ارزیابی عملکرد به روش الگوسازی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفت. برای اندازهگیری هزینههای نمایندگی به عنوان متغیر مستقل از متغیرهای مشاهدهپذیر اندازه شرکت، نسبت بکارگیری داراییها، نسبت هزینههای اختیاری، جریان وجوه نقد آزاد و نسبت اهرمی استفاده شد. برای ارزیابی عملکرد نیز به عنوان متغیر وابسته از معیارهای سود هر سهم، نرخ بازده داراییها، ارزش افزوده بازار و نسبت کیوتوبین استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش را شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۱ تشکیل میدهد. پس از اطمینان یافتن از برازش قابل قبول الگوهای اندازهگیری و ساختاری، یافتههای پژوهش حاکی از آن است که بین هزینههای نمایندگی با معیارهای ارزیابی عملکرد یک رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد.

Keywords:

Performance Evaluation , Agency Theory , Agency Costs , Structural Equation Modeling Approach , ارزیابی عملکرد , نظریه نمایندگی , هزینه های نمایندگی , رویکرد الگوسازی معادلات ساختاری