مریم شکوهی راد - کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد تنکابن

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خود شفقت ورزی در پیش بینی رضایت از زندگی در مادران کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم انجام گرفت. مواد وروش ها: این پزوهش از نوع توصیفی _همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ی مادران کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم تشکیل می دادند. تعداد ۵۰ نفر از این افراد به شیوه ی نمونه گیری داوطلبانه به شکل بر خط (آنلاین) انتخاب و به صورت آنلاین به پرسش نامه های خودشفقتی و رضایت از زندگی پاسخ دادند. داده ها نیز توسط آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۵ تحلیل شدند. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی نشان داد که رضایت از زندگی با نمره کل خودشفقتی و مولفه های ( مهربانی به خود و انسانیت مشترک و ذهن آگاهی) ارتباط مثبت و معنادار و با مولفه های (خودداوری، انزوا و همدردی بیش از حد) ارتباط منفی و معناداری دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد۱۳ درصد از کل واریانس رضایت از زندگی به وسیله ی خودشفقتی تبیین می شود (۰۰۱/۰ P<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان گفت خودشفقت ورزی یکی از متغیرهای مهم پیش بینی کننده رضایت از زندگی در مادران دارای کودکان اتیسمی می باشد که برگزاری کارگاه های آموزشی خودشفقت ورزی توسط مشاوران و روان شناسان توصیه می شود.

مادران اتیسم، خودشفقت ورزی، رضایت از زندگی