روح الله ابراهیم پور اصفهانی - گروه فلسفه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
مقداد قاری - گروه فلسفه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

جملات موری جملاتی مانند "p اما من باور ندارم که p" یا "p اما من باور دارم که چنین نیست که p" هستند، که علی­رغم ممکن الصدق بودن محتوای آنها اظهار یا باور به آنها با نوعی پوچی همراه است. ادعا می­شود این جملات تنها در صورتی که در قالب زمان حال اظهار یا باور شوند پوچ خواهند بود و در صورتی که آن­ها در قالب زمان گذشته یا آینده اظهار شوند اظهارشان پوچ نخواهد بود. ما در این مقاله می­کوشیم به تحلیل صورت­های زمانی مختلف جملات موری در زمان­های گذشته، حال و آینده بپردازیم. برای این منظور از منطقی استفاده می­کنیم که ترکیبی از منطق­های زمان و باور است. سپس با صورت­بندی جملات موری در زمان­های مختلف نشان می­دهیم که بر خلاف ادعای مرسوم صورت­های گذشته و آینده این جملات لزوما پوچ نخواهند بود. در نهایت به معرفی شرایط لازم و کافی پوچی جملات موری در زمان­های گذشته، حال و آینده می­پردازیم.

پارادوکس مور, جملات موری, پوچی, منطق باور, منطق زمانی, منطق زمانی پیوندی