رویکرد سیستمی در تعمیرات و نگهداری پیشگویانه :نگرش تئوری محدودیت ها

مدت زمان توقفات ناگهانی و هزینه های تعمیراتی دو فاکتور اساسی در تعیین میزان موفقیت یک کارخانه می باشند بنا بر این تشخیص و کنترل به موقع خرابی تجهزات در اولویت کاری مجموعه تعنیرات قرار می گیرد. چرا که تشخیص به موقع و در مراحل اولیه خرابی سبب می گردد تا مجموعه تعمیرات نیز به مثابه واحد تولید( بهره برداری) ، در فرایند تولید ، ایجاد ارزش افزوده نمایید و در جهت تغییر دیدگاه های پیشین تنها به عنوان یک منبع هزینه در روند تولید دیده نشود . در صنایع داخلی دو استراتژی تعمیراتی، تعمیرات پیشگیرانه Preventive Maintenance و تعمیرات پیشگویانه Predictive Maintenance در راستای نیل به این ارمان استفاده می گردد. با توجه به پیشرفت های رزو افزونی که در روش های پایش وضعیت صورت می گیرد این امکان فراهم می گردد تا خرابی تجهیزات با بکارگیری ابزار ها و روش های مناسب ، هرچه بهتر و در مراحل اولیه تشخیص داده شده و تحت کنترل واحد های تعمیراتی در اید در این مقاله سعی می گردد تا نقش تفکر مدیریتی تئوری محدودیت ها در بهینه سازی استفاده از استراتژی تعمیرات بر پایه وضعیت تجهیزات تبیین و در قالب مثال هایی ارائه گردد. خواهیم دید که با بکارگیری تفکر تئوری محدودیت ها و اولویت بمدی اقدامات تعمیرات پیشگیرانه بر مبنای خروجی تولید با کمترین سرمایه گذاری در بخش تعمیرات تغییر چشمگیری در افزایش خروجی تولید خواهیم داشت. همچنین در سطح سیستمی (بهبود مستمر استراتژی) ملاحظه خواهد گردید که می توان از تئوری محدودیت ها به عنوان یک فرایند تفکر در بهبود مستمر چرخه اجرای تعمیرات و نگهداری پیشگیرانه استفاده نمود.

Keywords:

تئوری محدودیت ها , نگهداری و تعمیرات , تعمیرات پیشگیرانه , پاسیش وضعیت , توقفات ناگهانی , قابلیت اطمینان تجهیزات