امید شکری - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی
شهریار شهیدی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی
محمدعلی مظاهری - استاد گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی
جلیل فتح آبادی - دانشیار گروه روان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی
سید پیمان رحیمی نژاد - مشاور و مدرس گروه رادمان
مهدی خانجانی - دانشجوی دکترای روانشناسی عمومی، دانشگاه شهید بهشتی

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه پیشگیریپنسیلوانیا بر خوش بینی، رضایت از زندگی و تجربه های هیجانی مثبت و منفی دانشجویان انجام شد. روش: در این پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با پی گیری، شصت دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی در دو گروه آزمایش و کنترل قبل و بعد از آموزش به آزمون تجدیدنظر شده جهت گیری زندگی (LOT-R، اسچیر، کارور و بریگز، ۱۹۹۴)، مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی (DASS، لاوی باند و لاوی باند، ۱۹۹۵)، برنامه عاطفی مثبت و منفی (PANAS، واتسون، کلارک و تلگن، ۱۹۸۸) و مقیاس رضایت از زندگی (SWLS، دینر، ایمونس، لارسن و گریفین، ۱۹۸۵) پاسخ دادند. در هفت جلسه دو ساعته آموزش برنامه پیشگیری پنسیلوانیا به شیوه گروهی برای گروه آزمایش اجرا شد. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که در کوتاه مدت و بلند مدت برنامه مداخله ای در افزایش میزان خوش بینی، سطح رضامندی از زندگی و عاطفه مثبت و در کاهش میزان افسردگی، اضطراب، تنیدگی و سطح عاطفه منفی دانشجویان موثر بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر از نقش تعیین کننده آموزش تاب آوری به کمک تقویت تفکر خوش بینانه، بهبود مدیریت هیجانی و مهارت های روابط بین فردی، برای کمک به تحقق ایده ایمن سازی روانی فراگیران به طور تجربی حمایت کرد. 

برنامه پیشگیری پنسیلوانیا, خوش بینی, رضایت از زندگی, عاطفه مثبت و عاطفه منفی