میزان همخوانی روابط کلامی و غیرکلامی معلمان در جریان تدریس و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

این پژوهش به منظور بررسی میزان همخوانی روابط غیرکلامیبا کلامی معلمان ابتدایی در جریان تدریس و ارتباط آن با پیشرفتتحصیلی دانشآموزان انجام گرفت. بدین منظور از بین ۱۶۰۰ نفر معلمدوره ابتدایی شهرستان اردبیل، تعداد ۴۰۰ نفر به شیوهی خوشهای چندمرحلهای انتخاب گردید. دانشآموزان کلاس های این معلمان بهتعداد ۱۰۸۳۱ نفر به عنوان نمونهی بعدی انتخاب شدند. ابزار جمعآوریدادهها، اسناد و مدارک، فهرست وارسی براساس جدول طبقهبندیتحلیل تعاملی فلندرز و جدول همخوانی ارتباط غیرکلامی با کلامیگالووی و فرنچ بود. کمترین ضریب پایایی (میزان ثبات بین کدگذاری۰ محاسبه شد که مقدار / مشاهدهگران) براساس فرمول اسکات برابر ۸۴پایایی مناسبی است. روش جمعآوری دادهها به صورت مشاهدهحضوری و روش پژوهش از نوع تحقیقات همبستگی بود. دادههایبدست آمده پس از توصیف، با استفاده از رگرسیون تحلیل گردید. نتایجپژوهش نشان داد: ارتباط غیرکلامی معلمان در جریان تدریس با ارتباطکلامی آنان متناسب بوده، برای دانشآموزان جنبهی ترغیبی داشتهاست. اندازه های همخوانی مولفههای ارتباط غیرکلامی با ارتباط کلامیمعلمان پیشبین معنیداری برای پیشرفت تحصیلی دانشآموزان است،سهم تمامی مولفهها به جز آرامبخشی-تنشی در پیشبینی پیشرفتتحصیلی دانشآموزان معنی دار است..

Keywords:

ارتباط غیرکلامی , ارتباط کلامی , تدریس , پیشرفت تحصیلی