الگوی اپیدمیولوژیک مصدومیت های ترافیکی جاده تهران آبعلی: یک مطالعه آینده نگر

هدف از این مطالعه تعیین الگوی اپیدمیولوژیک مصدومیت های ناشی از تصادفات رانندگی در جاده تهران آبعلی در سال ۱۳۸۷ است.در یک مطالعه آینده نگر یک ساله، مصدومیت های ترافیکی محور تهران آبعلی از زمان وقوع حادثه تا یک ماه بعد از آن و اطلاعات مربوط به مصدومان در دو مرحله پیش بیمارستانی و بیمارستانی با همکاری پلیس راه، شش منطقه پایگاه اورژانس پیش بیمارستانی، ۱۲ بیمارستان و ۳ درمانگاه جمع آوری شد. این اطلاعات در مرحله پیش بیمارستانی شامل سن، جنس، عضو آسیب دیده بدن، نمره Revised Trauma Score-RTS و Injury Severity Score-ISS و در مرحله بیمارستانی شامل طول مدت بستری، وضعیت هنگام ترخیص و یک ماه پس از رخداد حادثه بود. در این مدت، ۲۴۳ مورد تصادف رانندگی رخ داد. ۲۳ نفر قبل از رسیدن به بیمارستان فوت شدند و ۳۴۵ مصدوم در مراکز درمانی پی گیری شدند. میانگین سنی مصدومین ۶/۱۵ ± ۶/۳۳ سال بود و ۷۱.۱ درصد از آنها مذکر و بیش از ۶۰ درصد از مصدومان، به گروه های سنی ۲۰ تا ۳۹ سال تعلق داشتند. بیشترین فراوانی آسیب مربوط به سر و صورت بود. میانگین RTS مصدومان ۷.۲۴ و میانگین شدت آسیب آنها ۹.۸۳ بود. شدت آسیب در عابران پیاده نسبت به رانندگان و سرنشینان خودروها و موتورسیکلت ها بیشتر بود (۰.۰۵>P). میانگین زمان بستری در نزدیک به ۷۵ درصد از مصدومان کمتر از ۲۴ ساعت بود. وضعیت مصدومان یک ماه پس از ترخیص ۶۶.۵ درصد مشابه پیش از تصادف بودند. پیش بینی مراقبت های بیشتر پزشکی در صحنه تصادف، آموزش و نظارت بیشتر در رانندگان جوان، آموزش مردم و تامین محل های عبور مطمئن برای عابران پیاده، برنامه ریزی های آموزشی به منظور نحوه حفاظت از سر و صورت در هنگام رانندگی و افزایش کیفیت ارایه خدمات درمانی به مصدومان سرپایی مورد نیاز است.

Keywords:

Traffic injuries , Epidemiology , Care , Pre hospital , Revised Trauma Score (RTS) , Injury Severity Score (ISS) , مصدومیت های ترافیکی , اپیدمیولوژی , مراقبت , پیش بیمارستانی