پریسا جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی گرایش کودکان استثنائی، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
راضیه اعتصامی پور - گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر مقایسه سازگاری اجتماعی، امید به زندگی و تحمل آشفتگی در مادران کودکان استثنایی و عادی می باشد. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع علی مقایسه ای می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران کودکان استثنایی مشغول به تحصیل در مدارس استثنایی و مادران کودکان عادی در مدارس عادی مقطع متوسطه دوره اول شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۱۴۰۰ می باشد. نمونه آماری این پژوهش تعداد ۱۰۰ نفر از مادران مدارس متوسطه استثنایی شهر اردبیل و ۱۰۰ نفر از مادران کودکان عادی مقطع متوسطه در سال تحصیلی ۱۳۹۶- ۱۴۰۰ شهر اردبیل بودند که با روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر (۱۹۹۸)، مقیاس تحمل آشفتگی (۲۰۱۴) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (۱۹۹۱) استفاده شد. برای تحلیل استنباطی پرسشنامه ها از آزمون آماری تحلیل واریانس چندمتغیره (Manova) با نرم افزار ۲۷-SPSS استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که مادران کودکان استثنایی و مادران کودکان عادی از نظر سازگاری اجتماعی، امید به زندگی و تحمل آشفتگی با یکدیگر تفاوت دارند P<۰/۰۰۱ نتیجه گیری: می توان گفت که والدین کودکان استثنایی به دلیل دارا بودن شرایط ویژه کودکانشان از جمله نیازها و ویژگیهای خاص همواره از کارکرد فرزندان خود راضی نیستند لذا در قبال این مسائل احساس گناه می کنند به همین دلایل خانواده کودکان استثنایی به ویژه مادران کودکان استثنایی سازگاری اجتماعی، امید به زندگی و تحمل آشفتگی کمتری نسبت به مادران کودکان عادی دارند.

سازگاری اجتماعی، امید به زندگی، تحمل آشفتگی، مادران کودکان استثنایی