آسیه ابراهیمی

در هنر درمانی یا روان درمانی هنری با بکار گیری مواد و ابزار هنری در جهت بیان مسائل، مشکلات و نگرانی های درمانجو در راستای درمان می پردازند که نقاشی درمانی یکی از انواع آن هاست. از آنجاییکه کودکان کم توان ذهنی به علت ضعف شناختی توانایی کمتری، در برقرار کردن ارتباط کلامی دارند نقاشی روشی مناسب است تا بتوانند تجسمی از محیط اطراف و اشیائی که در آن قرار دارند ظاهر سازند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر نقاشی درمانی بر بهبود رفتار های سازشی کودکان دختر عقب مانده ذهنی آموزش پذیر مقطع ابتدایی مدرسه استثنائی توحید شهرستان خمین بود. این پژوهش که با تدوین برنامه های نقاشی درمانی در راستای مشکلات سازشی کودکان عقب مانده ذهنی، به مطالعه تاثیر آن می پردازد با روش نیمه آزمایشی و بر اساس طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. بدین منظور ۱۲ نفر از دانش آموزان دختر عقب مانده ذهنی از مدارس استثنایی شهرستان خمین در رده سنی ۷ تا ۱۱ سال در دو گروه کنترل و آزمایش که در هر گروه ۶ نفر گمارده شدند، به روش نمونه گیری تصادفی صورت گرفت. داده ها با استفاده از پرسش نامه رشد اجتماعی واینلند، که روایی و اعتبار آن مورد تایید قرار گرفته است، برآورد گردید. سپس با استفاده از آزمون ازوجی برای نمونه های وابسته و بهره گیری از نرم افزار آماری spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین عملکرد دو گروه تفاوت معناداری ( >%۵pوجود دارد. هم چنین فرآیند بهبودی و افزایش رفتار سازشی کودکان با تشریح نقاشی هایشان در گروه آزمایش و بررسی مرحله به مرحله نقاشی ها به روشنی تاثیر مثبت آن را نشان داد. می توان نتیجه گرفت که استفاده از نقاشی بعنوان یک تکنیک درمانی و آموزشی می تواند موجب بهبود رفتار های سازش نایافته ی کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر گردد.

هنر درمانی، نقاشی درمانی، کودکان عقب افتاده ذهنی، رفتار سازشی