اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر مهارت های ارتباطی معلمان دوره دوم ابتدایی

هدف از این پژوهش اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر مهارت های ارتباطی معلمان دوره دوم ابتدایی می باشد .روش مطالعه : روش پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه ازمایشی با طرح پیش ازمون و پس ازمون با گروه کنترل می باشد . جامعه آماری این پژوهش را کلیه معلمان دوره دوم ابتدایی در شهر کیش که در سال تحصیلی ۱۳۹۹ - ۱۴۰۰ مشغول به کار بودند، تشکیل می دهد . نمونه آماری این پژوهش ۳۰ نفر ( ۱۵ نفر گروه ازمایش و ۱۵ نفر از گروه کنترل) که به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مهارت های ارتباطی بارتون جی .ای ( ۱۹۹۰ ) و مداخله روان درمانی مثبت نگر سلیگمن و راشد ( ۲۰۰۶ ) استفاده شده است. داده های بدست آمده با استفاده از آزمون کوواریانس تحلیل شد .یافته ها: نشان داد که میان نمرات میانگین مهارت های ارتباطی گروه آزمایش با گواه در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد و مهارت های ارتباطی گروه آزمایش افزایش یافته است .در نتیجه روان درمانی مثبت گرا بر مهارت های ارتباطی معلمان دوره دوم ابتدایی موثر واقع شده است

Keywords:

روان درمانی مثبت گرا , مهارت های ارتباطی , دوره ابتدایی , معلمان