زهرا معتمدی لشت نشایی - دانشجوی کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی، دانشگاه پیام نور واحد ری، ایران

هدف اصلی پژوهش مقایسه روش تدریس سنتی (پرسش و پاسخ) و تدریس به کمک واقعیت مجازی بر یادگیری یادداری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی منطقه ۱۹ تهران در درس علوم تجربی بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش از نوع شبه آزمایشی است.جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی منطقه ۱۹ تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۴۰۱ با تعداد ۷۱۲ نفر بود. نمونه ی آماری ۷۰ دانش آموز از جامعه ی مذکور بود که برای انتخاب آن از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده شده است . ابزار گردآوری داده ها برایمتغیر ها ، آزمون محقق ساخته بود که روایی صوری و محتوایی آزمون توسط جمعی از معلمان با تجربه مورد بررسی قرار گرفت و نهایتا روایی آزمون مورد تایید واقع شد. پایایی آزمون نیز بعد از بردن بر روی ( spss ) بالای ۸۲ % بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون کلموگروف اسمیرنوف،آزمون مان ویتنی و تی گروه های مستقل استفاده شده است. نتایج حاصل درنهایت چنین بدست آمد که دانش آموزانی، که به کمک واقعیت مجازی برایشان تدریس شد، پیشرفت تحصیلی و یادگیری یادداری به مراتب بیشتری در مقایسه با روش پرسش و پاسخ داشتند و فرضیه اصلی پژوهش با ۹۵% اطمینان مورد تائید قرارگرفت ودر فرضیه فرعی اول تفاوت معناداری در یادگیری یادداری دانش آموزان با کمک واقعیت مجازی وجود داشت. در فرضیه فرعی دوم نیز نتیجه نشان دادکه تفاوت معناداری در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با واقعیت مجازی وجود دارد. در فرضیه سوم تاثیر تدریس سنتی بر یادگیری یادداری دانش آموزان معنادار نبود و در نهایت در فرضیه فرعی چهارم نیز نتایج حاصل نشان داد که تفاوت معناداری در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با تدریس سنتی وجود ندارد.

تدریس پرسش و پاسخ، واقعیت مجازی ، یادداری یادگیری،پیشرفت تحصیلی