جواد اسحاقی راد
آمنه خانعلیزاده

مطالعه حاضر با هدف مقایسه تنوع گونه ای گیاهی در پارسل مدیریت شده و شاهد سری جمند واقع در نوشهر (استان مازندران) انجام گرفته است. از روش آماربرداری تصادفی سیستماتیک با ابعاد شبکه ۲۰۰×۱۰۰ متر برای تعیین محل قطعات نمونه استفاده شد. گونه های چوبی در قطعات نمونه ۴۰۰ متر مربعی و پوشش علفی در قطعات نمونه ۱۰۰ متر مربعی (در مرکز قطعه نمونه اصلی) بررسی شدند. در هر یک از قطعات نمونه، نوع و درصد پوشش گونه های گیاهی براساس مقیاس براون بلانکه ثبت شد و به منظور ارزیابی تنوع گونه ای گیاهی در قطعات نمونه از شاخص های تنوع گونه ای و یکنواختی شانون وینر و تنوع گونه ای سیمپسون استفاده شد. نتایج نشان داد که یکنواختی گونه ای شانون وینر، تنوع گونه ای شانون وینر و تنوع گونه ای سیمپسون در لایه علفی در پارسل مدیریت شده به ترتیب ۷۷/۰، ۱/۲ و ۸/۰ و در پارسل شاهد به ترتیب ۶۸/۰، ۹/۱ و ۷۲/۰ می باشد. با این حال، تفاوت دو پارسل از لحاظ شاخص های تنوع گونه ای مربوط به پوشش علفی در سطح احتمال ۵ درصد معنی دار نمی باشد. در اشکوب درختی میانگین همه ی شاخص های تنوع گونه ای بر اساس درصد پوشش، تراکم نسبی و مقدار اهمیت گونه در پارسل شاهد به طور معنی داری بیشتر از پارسل مدیریت شده به دست آمد. هم چنین در اثر اجرای شیوه تک گزینی درصد آمیختگی گونه راش در پارسل مدیریت شده افزایش یافته است.

Simpson index, Shannon Wiener index, Single selection, Jamand district, Noshahr., شاخص سیمپسون, شاخص شانون وینر, شیوه تک گزینی, سری جمند, نوشهر