نقش نور در تداعی عناصر اصلی معماری اسلامی با تاکید بر توسعه پایدار کالبدی و فضایی

نور یکی از اساسیترین و ضروریترین پدیدهها در زندگی انسان میباشد. از گذشتههای دور بشر درباره پدیدهای بنام نور همواره از خود کنجکاوی نشان داده است . نور به عنوان عامل لازم برای زندگی انسان، حیوان و نباتات بصورت یک نیروی غیرقابل دیدن در فضا سفر میکند، به سطح کره زمین میرسد و ما را کمک میکند تا محیط زندگی خود را ببینیم. نور وسیله قدرتمندی است که زندگی ما را شکل و جهت داده است؛ در طول تاریخ تحول بشریت، به مدت دو میلیون سال یا بیشتر زندگی ما با طلوع و غروب روزانه خورشید، نشانهگذاری میشده است. نور اصلیترین عامل کیفیت، پویایی و سرزندگی فضای معماری است هم از نظر مفاهیم کیفی و سمبلیک و هم از نظر کارکرد عملی، از جایگاه ویژهای در میان عناصر تشکیلدهنده فضا برخوردار است. در طراحی معماری، سعی میشود از اقلیم بخصوص نور طبیعی روز بهترین استفاده ممکن به عمل آید و از نور مصنوعی به عنوان مکمل در ساعات دیگر شبانهروز استفاده شود . در معماری اسلامی رون بر همین اساس شکل گرفته است و بازی با نور از سوی نمادگران عرفانی اسلامی تاکید شده است و نور را نماد وحدت و یگانگی خدا می دانستند بنابراین نور علاوه بر بعد مذهبی دارای بعد کارکردی که عناصر تزیینی و نقوش از آن مایه می گرفتند . در این مقاله به بررسی تاثیرات نور در تداعی عناصر اصلی معماری سنتی و اسلامی پرداخته شده است.

Keywords:

نور , معماری اسلامی , معماری سنتی , اقلیم , رون