علی بهداد - کارشناس ارشد فلسفه آموزش وپرورش

امروزه همه می دانند که کودکان قبل از دبستان علاقه ی زیادی برای خواندن ازخودنشان می دهند وازورق زدن ومشاهده کردن کتا ب ها ومجله ها وبه ویژه ازتصاویرآنها لذت می برند وازاین که بزرگترها برایشان کتاب بخوانند خوشحال می شوند ودرباره ی واژه ها ونوشته ها سوال هایی مطرح می کنند . این موارد وشبیه آن ها می تواند نشانه هایی ازآمادگی های کودک برای خواندن باشد که با تشویق وترغیب کودکان وپاسخگویی به سوالات آنان می توان آموزش خواندن راآغازکرد. بدیهی است آموزش نباید با اجباروفشارتوام گردد ، چنان چه کودک آمادگی های لازم را ازخود نشان نداد باید آموزش را به تعویق انداخت ، درغیراین صورت به شکست ونا کامی کودک منجر خواهد شد ومیل به خواندن را دراوکم خواهد کرد یا از بین خواهد برد ؛ چنین کودکی احساس سرخوردگی می کند درزمان مناسب هم پیشرفت لازم را نخواهد داشت .خواندن ومطالعه درتعلیم وتربیت مقوله ی سا ده ای نیست . به هرکس که بتواند حروف را با هم درست ترکیب کند وکلمه بخواند نمی توان گفت خواندن می داند . بارها برای خود شما پیش آمده است که کودک قصه ای ازکتاب درسی راروان وخوب وبا صدای بلند خوانده است ولی وقتی ازاو سوال کرده اند .(ازآن چه خواندی ، چه فهمیدی؟) قادر به جواب دادن نبوده است . این به معنای عدم درک خواندن ومطالعه ی صحیح است .اگرخواهان تربیت دانش آموزانی خلاق ، متفکر، مستقل وکنجکاوهستیم واگردرپی کشف علل کاهش افت تحصیلی وارتقای انگیزه ی پیشرفت تحصیلی دردانش آموزان ، باید جهت گیری برنامه ریزی درسی را ازنظرمحتوای درسی وشیوه های تدریس به سمت آموزش خلاق سوق دهیم وبا استفاده ازروش های فعال نحوی تد ریس راازشیوه ی معلم محوری به سمت دانش آموزمحوری هدایت نمائیم . تا بدین وسیله اعتماد به نفس وایجاد خود باوری در دانش آموزان بالا رود وافزون برآن ، شیوه ی ارزشیابی ازیادگیری وپیشرفت تحصیلی دانش آموزان راازپاسخ مداری به سوال مداری وازحافظه پروری به اندیشه سازی تغییر دهیم .

سواد خواندن ، دانش آموزان، تقویت