استفاده از رویکرد ارتباطی و نقش فناوری درآموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان

زبان وسیله ای است برای برقراری ارتباط بین گذشته و آینده تاریخ و فرهنگی که در آن قدمت دارد. یکی از اصلی ترین مبانی برقراری ارتباط به وسیله زبان است و مهم ترین شاخص برای زبان، آموزش زبان در سطحی صحیح و درست است که به ذهن و روان فرد آرامش دهد نه این که به او آسیب بزند. برای اجرای برنامه ای دقیق، مناسب و مفید آموزشی هم باید مواد و متون آموزشی شایسته ای انتخاب شود و هم با در نظر گرفتن زمان، مکان و حجم آن مواد باعث ایجاد انگیزش و علاقه لازم در فراگیران شود. در میان علل متفاوت که چرا مدرسان مراکز آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان از وسایل فناوری جدید بهره نمی برند وجود دو علت بسیار مهم است، یا مدرسان به خاطر آگاهی نداشتن از فواید وکاربرد ارزشمند و موثر در استفاده از فناوری از آن به خوبی استفاده نمی کنند و یا به خاطر عادت داشتن به شیوه های سنتی که مبتنی بر حافظه و تکرار است نمی توانند خود را به داشتن روش های نوین در امر تدریس عادت دهند. در این پژوهش به شیوه و روش های نوین تدریس زبان فارسی به عنوان زبان خارجی به غیرفارسی زبانان پرداخته ایم. ابتدا به تفاوت های فراگیری و یادگیری زبان اشاره شده است. در ادامه برخی از روش های آموزش زبان دوم از قبیل روش دستور-ترجمه، روش مستقیم، روش دوزبانه، آموزش زبان ارتباطی و روش فعالیتبنیاد و برخی روش های نوین تدریس و فناوری های جدید معرفی شده اند که در هر یک از آن ها به ارائه ساختار و نحوه تدریس زبان فارسی پرداخته ایم. نتایج پژوهش نشان می دهد که دو روش ارتباطی و فعالیت بنیاد از روش های موفق درحوزه آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان محسوب می شوند

Keywords:

فناوری , روش های تدریس , رویکرد ارتباطی