اعظم حیدری - دانشجوی دکتری، گروه جغرافیای طبیعی، دانشگاه رازی کرمانشاه.
کامران رضایی توابع - دانشیار گروه محیط زیست و شیلات، دانشگاه تهران
محمدجواد سیاح پور - فارغ التحصیل حقوق، پردیس فارابی، دانشگاه تهران.

حفاظت کیفی منابع آبهای زیرزمینی به عنوان یکی از با ارزش ترین منابع ملی امری حیاتی است. یکی از راه های مناسب برای حفظ آبهای زیرزمینی، بررسی تغییرات مکانی کیفیت آبهای زیرزمینی و شناسایی مناطق آسیب پذیر در آبخوانها است. اگرچه تحقیقاتی در خصوص پایش و ارزیابی پارامترهای کیفی صورت گرفته است، لیکن پژوهشهای انجام شده در زمینه خشکسالی آب زیرزمینی و تاثیر آن بر پارامترهای کمیت و کیفیت در مناطق با برداشت زیاد آب محدود است. بنابراین افزایش میزان برداشت و بهرهوری از منابع آب زیرزمینی و بی توجهی به برنامه ریزی و مدیریت منابع، توجه ویژه به منابع آب زیرزمینی و بررسی وضع کمی و کیفی این منابع امری گریز ناپذیر و مهم است. در این پژوهش وضع کمی و کیفی و رفتار آب زیرزمینی در حوضه پریشان، یکی از مهمترین مراکز کشاورزی و همچنین تالابی استان فارس بررسی شده است. به همین منظور آمار داده های کمی و کیفی آبهای زیرزمینی در بازه زمانی ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۸ استخراج شده است در ادامه نقشهای کمی و کیفی آبهای زیرزمینی و متغییر داده های چاه های پیزومتری به روش میانیابی نزدیکترین همسایه با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) ارزیابی شده است. در نهایت نتایج تغییرات کیفیت آب در دهه اخیر نشان میدهد با افزایش تکرار خشکسالی و افت زیاد سطح آب زیرزمینی، کیفیت آب زیرزمینی به ویژه در بازه زمانی ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۸ به کلاس C۴-S۳ روند نزولی داشته است.

آبخوان، سطح تراز آب زیرزمینی، میانیابی، پارامترهای کمی و کیفی، دریاچه پریشان