اثر اکسیژن محلول در تصفیه فاضلاب، یادداشتی فنی و انتقادی برای طراحی و بهره برداری سیستمهای لجن فعال

حداقل غلظت مجاز اکسیژن محلول پساب خروجی از تصفیه خانه های فاضلاب مطابق استانداردهای موجود در کشور ۲ میلی گرم بر لیتر است. در این پژوهش، ضمن تاکید بر اهمیت این موضوع و ضرورت حفظ شرایط هوازی و غلظت اکسیژن محلول بالا (بیش از ۲ میلیگرم بر لیتر) در حوضه ای هوادهی تصفیه خانه های فاضلاب، نشان داده شده است که عدم رعایت این مسئله میتواند چالشهای بسیاری را در بهره برداری از واحد بیولوژیک تصفیه خانه ایجاد نما ید. به علاوه بررسیهای فنی نشان میدهد که مشکل کمبود اکسیژن محلول بعضا میتواند ناشی از ضعف در طراحی ظرفیت هوادهی مطلوب و مکانیکال سیستم لجن فعال باشد. عواملی همچون ماند بالای لجن در حوض های ته نشینی ثانویه و حوضچه هایپمپاژ لجن برگشتی، بار آلی کربنی لجن برگشتی، اکسیژن خواهی نیتروژنی محیط مخلوط فاضلاب و لجن، راندمان هوادهی مکانیکی و البته شرایط آب و هوایی و جغرافیایی برخی از مهمترین عواملی است که در طراحی ظرفیت هوادهی ممکن است نادیده گرفته شود. این موارد با مهندسی مجدد و بررسیهای میدانی و با توجه به شرایط بهرهبرداری تصفیه خانه فاضلاب شهر بروجن در استان چهارمحال و بختیاری مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد ظرفیت هوادهی سیستم لجن فعال این تصفیه خانه بطور مناسب طراحی شده و ظرفیت تعبیه شده میتواند تمامی عوامل موثر را تامیننماید. این موضوع میتواند دلیل عملکرد مناسب این تصفیه خانه و مشکلات بهره برداری کمتر در مقایسه با سایر تصفیه خانه های مشابه باشد.

Keywords:

استفاده مجدد ازپساب , تصفیه خانه فاضلاب بروجن , لجن فعال , مشکلات بهره برداری , هوادهی