حمید ادب - دانشجوی ارشد دانشکده عمران، آب و محیط زیست ، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران،
مهیار پاکان - دانشجوی دکتری، دانشکده عمران، آب و محیط زیست ، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران،

بتن متخلخل به عنوان فرایند نوین در بحث کنترل رواناب ها و تصفیه رواناب های شهری موردنظر است که در چند سال اخیر در کشورهایی مثل چین، آمریکا به عنوان شهرهای اسفنجی موردنظر قرار گرفته است. بتن متخلخل استانداردی در زمینه ی انتخاب طرح اختلاط نداشته و نیازمند روشهای آزمایشگاهی مختلف به منظور انتخاب طرح اختلاط بهینه است. عدم وجود استانداردی در زمینه ی انتخاب طرح اختلاط مناسب می تواند سبب ایجاد زیرساختهای ضعیف و کم دوام در فضای شهری شود که سبب افزایش هزینه ها و تاخیر در اجرای پروژه های عمرانی می شود. بنابراین استفاده از روش های آماری و ریاضیات در خصوص ساخت و توسعه بتن می تواند رویکرد نوین در ایجاد طرح اختلاط در خارج از چارچوب های استانداردی باشد. این مقاله به بررسی مدل های تجربی رگرسیون شده بر اساس پارامترهای ورودی همانند سیمان، آب، سنگدانه، نسبت آب به سیمان در بازه های مشخص می پردازد تا بر این اساس بتوان میزان مقاومت مکانیکی، تخلخل و... آن را پیش بینی کرد و طرح اختلاط متناسب با فضای موجود شهری با توجه به معیارهای موجود انتخاب کرد.

بتن متخلخل، مدل آماری، طرح اختلاط، رگرسیون