روح اله احسانی - استادیار گروه عمران، دانشکده فنی و مهندسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران ،
هدا هدایتی - دانشجوی دکترای سازه های آبی دانشگاه تهران

اراضی کشاورزی تحت پوشش شبکه آبیاری و زهکشی تجن، از جمله مناطقی است که در سال های اخیر به دلیل عدم مدیریت صحیح در توزیع مصرف آب کشاورزی، دچار استفاده بی رویه از منابع آب زیرزمینی و شوری شده است. به منظور افزایش کیفیت زهابهای کشاورزی، اقدامات مدیریتی غیر فیزیکی مانند تدوین و اجرای سیاستها و قوانین باید با گزینه های فیزیکی مدیریت زهاب همراه باشند. این سیاست ها معمولا بخشی از سیاست کلی مبارزه با آلودگی آنها است. یکی از اصولی که با توجه به مسئله آلودگی بسیار مطرح شده، دریافت جریمه از آلوده کننده است. این بدان معنی است که سیاست جریمه باعث شود که آلودگی به حداقل رسیده و یا دست کم آلوده کننده، هزینه حاصل از آلودگی را بپردازد. در کشاورزی آبی، با مقرر نمودن آب بهای بیشتر برای گیاهانی که به آب زیاد نیاز دارند، می توان کشاورزان را نسبت به کاشت آنها دلسرد کرد و یا با در نظر گرفتن یارانه برای گیاهان ریشه بلند و کم مصرف کشاورزان را به کاشت آن ها ترغیب نمود. ترکیب مناسبی از اقدامات یارانه ای و جریمه ای در بهبود کیفیت زه آبهای کشاورزی مناسب است.

آلودگی، زهاب، شوری، یارانه