محمدرضا ملکی
حسین ابراهیمی پور
ایرج کریمی
محمدرضا گوهری

این مطالعه با هدف تعیین مشکلات نظام پوشش همگانی بیمه سلامت و ارایه پیشنهادهایی به سیاست گذاران برای بهبود وضعیت موجود انجام شده است. مطالعه از نوع کیفی، توصیفی و مقطعی است که در سال ۱۳۷۷ انجام شده است. جامعه مورد پژوهش ۲۵ نفر از صاحب نظران و دست اندرکاران بیمه سلامت کشور و ابزار گردآوری داده ها مصاحبه بوده است. از این افراد در خصوص ۳ وظیفه اصلی نظام تامین مالی سلامت، سوالاتی به صورت باز پرسیده شده است. تحلیل داده ها به روش تحلیل چارچوبی داده های کیفی انجام شده است. نامشخص بودن آمار بیمه شده ها، تامین مالی پسرونده، جریان مالی غیرشفاف، گسیخته بودن ساختار نظام بیمه ای کشور، غیراجباری بودن بیمه، عدم وجود بسته خدمتی پایه که بر اساس اصول علمی تعیین شده باشد، هزینه زا بودن و سلامت نگر نبودن نظام پرداخت، عدم کنترل تقاضا و نقصان در کارایی مدیریتی، ۷ مشکل اساسی بوده اند. ایجاد پوشش همگانی پایدار سلامت در ایران، نیازمند دیدگاهی نظام مند به این مقوله و طراحی یک برنامه بلندمدت است. این برنامه باید بتواند مشکلات بالا را به صورت نظام مند حل نماید.

Health insurance, Universal coverage, Iran, Population coverage, Sustainable financing, Benefit package, یمه سلامت, ایران, پوشش جمعیتی, پوشش همگانی