ارتباط فعالیت های جسمی منظم (پیاده روی) با کیفیت زندگی زنان

مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین انجام فعالیت های بدنی منظم و کیفیت زندگی در زنان ساکن غرب تهران انجام شد.کیفیت زندگی با استفاده از گونه فارسی ابزار استاندارد The Short Form Health Survey (SF-۳۶) اندازه گیری شد و اطلاعات مربوط به مشخصات جمعیتی و سایر متغیرهای لازم نیز جمع آوری گردید. محل پژوهش، پارک های عمومی واقع در منطقه غرب تهران بود که از میان آنها تعداد ۳ پارک، به طور تصادفی، انتخاب شدند. با مراجعه حضوری پژوهشگر به این پارک ها، زنان گروه سنی ۵۵-۳۵ ساله، به طور داوطلبانه انتخاب و در دو گروه فعال و غیرفعال (انجام پیاده روی منظم و عدم انجام آن) قرار داده شدند و مورد مصاحبه قرار گرفتند. بانک داده ها در نرم افزار آماری ۱۵ SPSS ایجاد شد و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی و کروسکال والیس صورت گرفت.در مجموع، ۱۴۸ زن مورد مطالعه قرار گرفتند و میانگین سنی (انحراف معیار) زنان در گروه فعال (۷/۵)۱/۴۲ سال و در گروه غیرفعال (۶/۵)۷/۴۱ سال به دست آمد. آزمون آماری من ویتنی نشان داد که زنان گروه فعال، در تمامی سنجش های کیفیت زندگی، از میانگین امتیاز بیشتری برخوردار بودند و به جز دو مورد (عملکرد جسمانی و محدودیت نقش به علت مشکلات روحی)، تفاوت آماری معناداری در سایر سنجش ها به دست آمد (۰۵/۰>P).نتایج مطالعه دال بر آنند که فعالیت بدنی منظم با انجام پیاده روی بر ارتقای سطح کیفیت زندگی در زنان موثر بوده است. بر این اساس، طراحی و اجرای برنامه هایی در جهت تشویق زنان برای انجام پیاده روی هدفمند و منظم پیشنهاد می گردد.

Keywords:

Physical Activities , Health Promotion , Health , Quality of Life , Women , پیاده روی , ارتقای سطح سلامت , سلامت , کیفیت زندگی , زنان