سمانه عزیزی علویجه - (مدرس مدعو دانشگاه علامه طباطبایی)
اعظم حسین پور اصل - (مدرس مدعو دانشگاه تبریز)

امیرالمومنین (ع) در طی چهار سال و نه ماه حکومت خود تمدن نوین رسول اکرم (ص) را استمرار و بلوغ بخشیدند. مدنیتی که مقصد آن؛ عدالت، مردم سالاری، برابری و آزادی، و ثمره ی آن رفاه ، امنیت ، اخلاق و اصلاح بود که تا همیشه الگوی هر اجتماع و حکومتی است برای موفقیت و بقا. امر به معروف و نهی از منکر ، در کلام نبوی نشانه ی یک اجتماع برتر نامیده شده است. دو عامل کلیدی در شکل گیری یک جامعه سالم، تلاش برای تحقق همنوایی یا اجتماعی شدن و کنترل اجتماعی می باشد. در این مقاله سعی شده از منظری متفاوت و با نگاهی نقادانه، نسبت به امر به معروف و نهی از منکر، به روش توصیفی- تحلیلی، به شناسایی مصادیق معروف و منکر در اجتماع پرداخته و راهکار های مناسب برای همنوایی و کنترل اجتماعی را باز شناسیم. مساله اساسی پیش روی ما در این بحث؛ تعریف و شناخت صحیح۵ معروف ومنکر و مصادیق آن از منظر امام علی (ع) و نیز روش صحیح برخورد (امر و نهی) با هر مورد است. سوال دیگر وظیفه ی یک عضو اجتماع، با توجه به ویژگی ها و نقش آن عضو، در مقابل معروف و منکر در جامعه چیست و چه مواردی از اولویت و اهمیت بیشتری، برخوردارند؟

امر به معروف و نهی از منکر ، نهج البلاغه، مصادیق معروف و منکر ، همنوایی ، کنترل اجتماعی