رقیه مالکی - گروه اقتصاد اجتماعی

توسعه از نظر اندیشه وران علوم اقتصادی و اجتماعی، به معنای ارتقای مستمر کل جامعه و نظم اجتماعی به سوی زندگی بهتر یا انسانی تر است. اما «توسعه ای که نیازمندیهای نسل حاضر را بدون لطمه زدن به توانایی نسل های آتی در تامین نیازهای خود برآورده می سازد، توسعه پایدار گویند». توسعه پایدار شهری در مدل های کلاسیک در سه بعد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی هستند در نتیجه توسعه پایدار در سال های پایانی قرن بیستم به عنوان یکی از مناظرات محوری جهان تقریبا همه عرصه های حیات بشری نظیر فقر، نا برابری، آموزش و بهداشت و محیط زیست، حقوق زنان و کودکان، آزادی ملتها و نیز صنعت و سیاست و اقتصاد و همکای های بین الملی را تحت تاثیر قرار داد. مروزه مفهوم توسعه پایدار تقریبا یک معنای ضمنی و صرفا زیست محیطی یافته است. حال آنکه سازمان ملل یک رشته کنفرانس ها و اجلاس هایی را ترتیب داده که در آن عبارتی نظیر «توسعه پایدار زیست محیطی»،توسعه پایدار اجتماعی»، «توسعه پایدار فرهنگی»، «توسعه پایدار کشاورزی»، «توسعه پایدار اقتصادی» و «توسعه پایدار سیاسی» به کار برده شده است. هدف پژوهش حاضر تحقق توسعه پایدار در شهرها از دیدگاه اقتصادی می باشد. نتایج نشان می دهد توسعه پایدار، ترکیبی از دو واژه است که دو جنبه متفاوت (پیشرفت اقتصادی - صنعتی و کیفیت محیط زیست) را در یک نماد (توسعه پایدار) متحد می سازد. به عبارت دیگر دو مفهوم اقتصاد و اکولوژی در کنار هم قرار گرفته و زیربنای استراتژی توسعه پایدار را شکل می دهد. برای به حداکثر رساندن رفاه جامعه، اقتصاد دانان باید علاقه مند به استفاده بهینه از ذخایر منابع طبیعی با رویکرد عدالت فضایی باشند. ذخایر منابع طبیعی هدیه ای از طبیعت هستند که از جهات مختلف، به عنوان مثال، بهره برداری و میراث، سودمند می باشند. در غیر این صورت، این کشورها با کاهش ثروت ناشی از کاهش اقتصادی خود مواجه می شوند. توسعه پایدار مفهوم جامعی است که همه جنبه های زندگی بشر را در بر گیرد و اجرای آن مستلزم دگرگونی های وسیع در همه جنبه هاست.

توسعه پایدار، دیدگاه اقتصادی، کلانشهرها