علی عباسی - فارغ التحصیل گروه مدیریت فرهنگی ، دانشگاه جامع علمی کاربردی واحد ۴۱

هدف مقاله حاضر نقش فضای سبز در توسعه پایدار شهری می باشد. اهمیت و نقش فضای سبز در حیات و توسعه شهرها تا حدی است که از آن به عنوان یکی از شاخص های توسعه پایدار یاد می شود. تاثیرات فیزیکی و طبیعی این فضاها در سیستم شهری و بازدهی های مختلف اکولوژیکی، اجتماعی و اقتصادی آنها در ساختار جوامع انکارناپذیر است. امروزه برنامه ریزی و مدیریت توسعه فضای سبز شهری به یک موضوع مهم و ضروری در شهرسازی و مدیریت شهری تبدیل شده است. دستیابی به توسعه پایدار فضای سبز شهری، نیازمند اتخاذ سیاست های مدیریتی قوی در زمینه های فنی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی می باشد. مفهوم توسعه پایدار مبتنی بر ایجاد تعادل در محیط است و شهرها به لحاظ مکانی مهم ترین نقطه تلاقی انسان و محیط است. لذا توجه به شیوه زیست شهری و برنامه ریزی در راستای برقراری تعادل زیست محیطی در شهرها از ضروریات توسعه پایدار شهری است. نتایج نشان می دهد جوهره اصلی کیفیت زندگی شهری تامین نیاز های روانی و عاطفی و اجتماعی شهروندان (مثل نیاز به امنیت زیبایی، آرامش خاطر تعلق اجتمایی شادی تفریح و ... ناقص خواهد بود. کیفیت زندگی شهری در بر گیرنده ابعاد روانی است که شاخص هایی همچون رضایت و شادی و امنیت را در بر می گیرد. لذا از این منظر آن را رضایت اجتماعی- فرهنگی نیز می توان مورد بحث قرار داد. امروزه نقش و اهمیت فضاهای باز و سیز در محیط زیست و کیفیت زندگی مجتمع های زیستی به طور چشمگیری رو به افزایش است. به همین جهت، در اکثر کشور ها ، فضای باز و سیز جزء لاینفک تصمیمات برنامه ریزی کاربری زمین به شمار می آیند. لذا ضروری است با راهکارهای ساده و عملیاتی، همچون افزایش کیفیت محیط از طریق ایجاد و بهبود فضای سبز، بستر لازم را جهت حضور بیشتر مردم و افزایش تعاملات اجتماعی فراهم و با ایجاد بام سبز در شهرها به آسیب شناسی زیست محیطی روی آورد.

فضا ی سبز ، توسعه پایدار شهری، بام سبز