اثربخشی درمان فراتشخیصی بر نگرانی ، عدم تحمل بلاتکلیفی و باورهای فراشناختی در دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر مشهد

هدف : هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر نگرانی ، عدم تحمل بلاتکلیفی و باورهای فراشناختی در دانش آموزان دختر مبتلا به اختلالات اضطراب فراگیر و مشهد بود. روش : مطالعه حاضر، پژوه شی نیمه تجربی با گروه مداخله و کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره آموزش و پرورش مشهد در سال ۱۴۰۰ بود که در دامنه سنی بین ۱۴ تا ۱۸ سال قرار داشتند، که با روش نمونه گیری در دسترس هدفمند، تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه حوزه های نگرانی ایالت پنسیلوانیا (pswq)، عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS ) و باورهای فراشناختی ولز (mcq) و مصاحبه بالینی ساختار یافته بود. گروه مداخله طی ۲ اجلسه ۴۵ دقیقه ای تحت درمان فراتشخیصی یکپارچه قرار گرفتند، در حالی که در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. و پس از اتمام درمان پس آزمون به عمل آمد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه بر نگرانی ، عدم تحمل بلاتکلیفی و باورهای فراشناختی دانش آموزان معنادار است (۰.۰۵>p). .نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه بر کاهش نگرانی، عدم تحمل بلاتکلیفی و باورهای فراشناختی دانش آموزان دختر مبتلا به اختلالات اضطراب فراگیر موثر است

Keywords:

درمان فراتشخیصی یکپارچه , نگرانی , عدم تحمل بلاتکلیفی , باورهای فراشناختی , اختلال اضطراب فراگیر