رضا یوسف پور - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع – بهینهسازی سیستمها ، دانشگاه امام حسین ع تهران، ایران
سهیل امامیان - استادیار دانشگاه جامع امام حسین ع، تهران، ایران

کشورها به دلایل اقتصادی و غیراقتصادی، گروه ها و روابط تجاری منطقه ای تشکیل می دهند تا بتوانند بر مشکلات مختلف خودشان غلبه کنند. دو کشور ایران و عراق جدای از مرزهای مشترک جغرافیایی که با یکدیگر دارند، باتوجه به اشتراکات فرهنگی و مذهبی به نوعی در طول تاریخ هم سرنوشت بودند. ظرفیت های تجاری که دو کشور می توانند بر اساس آن با یکدیگر تعامل کنند، نه تنها به نوع کالاها و نیازهایی که دو کشور دارند، بستگی دارد بلکه به راهبردهایی که اتخاذ می کنند نیز مرتبط است. به طورکلی می توان گفت، دو کشور از نظر تجاری یا نیازهای موازی دارند یا نیازهای مکمل و یا نیازهای منحصربه فرد. شرایط دو کشور ایران و عراق و مسائل تحریمی ایران باعث می شود دو کشور وضعیت ها و رویکردهای مختلفی در روابط تجاری داشته باشند که جدای از مبادله ی کالاهای مکمل، ظرفیت های بازصادرات برای کالاهای موازی نیز فراهم باشد. در این پژوهش سعی کردیم دسته بندی از افق های تجاری در خصوص رویکردهایی که دو کشور ایران و عراق می توانند بر اساس آن با یکدیگر تبادل و تعامل تجاری داشته باشند، ارائه دهیم و سپس با استفاده از نظریه بازی ها،این دسته بندی را تحلیل کنیم.

اقتصاد بین الملل و تجارت، نظریه بازی ها، اقتصاد تحریم، فرصت های صادراتی