واکاوی آرایه های بدیع معنوی در دیوان قطران تبریزی

بدیع معنوی، بحث در شگردهایی است که موسیقی معنوی کلام را افزایش میدهد. قطران تبریزی، نخستین شاعرفارسی سرای آذری زبان در قرن پنجم هجری است که توانسته با کاربرد عناصر خیال و وجوه بلاغت در مدح هایش، توجه ممدوحان را برانگیزد واشعار خود را با دنیایی لطیف از ترفندهای شعری بیاراید.نگارنده در پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی به واکاوی آرایه های بدیع معنوی در دیوان قطران میپردازد و هدف آن دستیابی به بسامد صنایع بدیع معنوی درآن است. با بررسی اشعار درمی یابیم که آرایه های های بدیع معنوی در ایجاد تصاویر و زیبایی کلام این شاعر نقش بسزایی دارد. از طریق شناسایی روشهای موسیقی معنوی در دیوان قطران به شیوایی کلام و قدرت سخنوری این شاعر بزرگ پی میبریم. استفاده از این صنایع سبب شده شاعر مدحهای خود را زیبا بیان کند و اثر گذاری آنها مضاعف شود

Keywords:

علم بدیع , بدیع معنوی , دیوان اشعار , قطران تبریزی