بررسی میزان خورندگی آب آشامیدنی روستاهای شهرستان خاش در سال 1386

Publish Year: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 968

This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH11_079

تاریخ نمایه سازی: 24 اردیبهشت 1391

Abstract:

خوردگی به انحلال فلزاتی مثل آهن، سرب، مس، کادمیم، روی، قلع و آنتیموآن موجود در سازه ها، لوله ها،تجهیزات سیستم لوله کشی و لحیم در آب گفته می شود. در این تحقیق به منظور تعیین پتانسیل خورندگی آب آشامیدنی روستاهای شهرستان خاش، پارامترهای دم ، pH ، سختی کلسیم، قلیائیت و TDS در 38 نمونه ای که دو فصل تابستان وزمستان سال 1386 برداشت شده بود مورد سنجش قرار گرفت و بر اساس مقادیر این پارامترها اندیسهای خوردگی لانژلیه و پوکوریوس محاسبه گردید. نتایج حاصله بیانگر آن است که میانگین اندیس لانژلیه در نمونه های آب روستاها 0/805- می باشد که نشان دهنده خورنده بودن آب می باشد.با توجه به نتایج بدست آمده تنها آب روستای اسپه بالاتر از خط تعادل (عدد صفر)و روستای اکبر آباد نیز تقریبا روی خط تعادل بوده و خورنده نیست ولی بقیه روستاهای نمونه برداری شده دارای آب خورنده می باشند که در بین آنها روستاهای شهرک ایرندگان، بالا قلعه، تمندان، ولان، مورتک، ولی محمد آباد، شیر آباد و سرخ گزی دارای آبی با خورندگی بیشتر نسبت به سایر روستاها بودند. میانگین اندیس پوکوریوس در روستاها 8/395 می باشد که بالاتر از خط تعادل (عدد 6) بوده و دلیل بر خورنده بودن آب است. با تو جه به اینکه روستای اسپه روی خط تعادل قرار دارد خورنده نیست روستای عیدآباد به مقدار کم خورنده است و روستاهای تمندان، ولان،ده قلعه، بالا قلعه، علی آباد گرنچین 1 و 2، مورتک، کهنوک و زیرکیک دارای خورندگی آب بیشتر نسبت به سایر روستاها بودند.میانگین قلیائیت آب روستاها 552 بوده که از حد استاندارد ایران ( 120 mg/l بر حسب کربنات کلسیم) بسیار بالاتر است. میانگین کل جامدات محلول 882 mg/l است که از حد استاندارد ایران (حداکثر مجاز mg/l 1500 و در شرایط فقدان آب در منطقه تا mg/l 2000 مجاز) می باشد. TDS در آب روستاهای ده رئیس، اکبر آباد، کوشه، کوته، ولی محمد آباد، شیر آباد، عید آباد، شهرک گوهر شهر، کاواری و زیر کیک بالای 1000 می باشد. میانگین pH آب روستاها 7/65 بوده که در حد استاندارد ایران ( 9-6/5 مجاز و 8/5-7 مطلوب ) می باشد . pH آب روستاهای اسپه، ده رئیس، اکبر آباد، کهنوک، زیرکیک، گنز، میرآباد، بالا قلعه و دهپابید 8 و بالاتر می باشد که با توجه به استعداد رشد ویبریو کلرا در pH قلیایی و افزایش کلر خواهی آب نیاز به توجه بیشتر دارد.

Authors

علیرضا حسینی

کارشناس بهداشت محیط مرکز بهداشت استان سیستان و بلوچستان

ادریس بذرافشان

استادیار عضو هیئت علمی گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت و عضو م

محمد امیر نوری

کارشناس بهداشت محیط مرکز بهداشت استان سیستان و بلوچستان

احمد علی میرپور

کارشناس بهداشت محیط مرکز بهداشت استان سیستان و بلوچستان

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :