ساناز تقی پوری حاجبی - مدرس موسسه آموزش عالی چرخ نیلوفری آذربایجان

زبان شناسی شناختی، رویکردی نوین است که به مطالعه زبان در نقش شناختی می پردازد و این نقش همان ارتباط زبان با جهان خارج است که استعاره مفهومی را به عنوان ابزاری برای چگونگی اندیشیدن و رفتارهای زبانی معرفی می کند. استعاره مفهومی، عینی سازی مفاهیم انتزاعی و ذهنی مانند احساسات است. بر این اساس ، در پژوهش حاضر به بررسی و تطبیق این استعاره ها در دو رمان ایرانی «شوهر آهو خانم» اثر علی محمد افغانی و «چشمهایش» اثر بزرگ علوی به روش توصیفی تحلیلی پرداخته شده است. بدین منظور داده های تحقیق با تعداد - ۱۰۷ مورد استعارهی مفهومی ( ۵۱ مورد در اثر افغانی و ۵۶ مورد در اثر علوی) استخراج شد و تفاوت و تشابه آ نها در حوزه های مبدا و اسمنگاشت آ نها بررسی گشت. نتایج بررسی نشان داد که با توجه به محتوای عاشقانه دو اثر، همزمانی نگارش این دو رمان و ذهنیت یکسان دو نویسنده، شباه ت میان استعاره های مفهومی به ویژه استعاره های مبتنی بر عشق بیشتر است. در هر دو اثر بسامد استعاره های هستی شناختی نمود فراوانی دارد و هر دو نویسنده از الگوی فرهنگی واحدی برای تولید استعاره های مفهومی استفاده کرده اند.

زبانشناسی شناختی، استعاره مفهومی، علی محمد افغانی، بزرگ علوی