محمد جواد ضیااسطلخ زیر - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
رحیم رمضانی نژاد - استاد مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
حمیدرضا گوهر رستمی - استادیار مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

هدف این تحقیق بررسی محیط توسعه استعداد در فوتبال بر اساس مدل ATDE است. این تحقیق، از نظر نوع، توصیفی _ پیمایشی؛ از نظر روش، میدانی و از نظر هدف، کاربردی بود. جامعه آماری تحقیق، کلیه صاحب نظران لیگ دسته یک فوتبال، لیگ های استانی و تیم های پایه (با حداقل ۵ سال سابقه) و روش نمونه گیری از نوع غیر تصادفی و هدفمند بود. نمونه آماری بر مبنای قاعده اول بارکلای و همکاران (۱۹۹۶) به تعداد ۱۰ برابر شاخص های بعد خانواده که دارای بیشترین شاخص در میان ابعاد مدل اندازه گیری بود، معادل حداقل ۱۰۰ نفر تعیین شد. ابزار تحقیق با استفاده از ابعاد اصلی مدل هنریکسن و همکاران (۲۰۱۰) و گوهررستمی و همکاران (۲۰۱۷) و گویه های آن با استفاده از مطالعه کتابخانه ای و میدانی طبق طیف پنج ارزشی لیکرت تنظیم شد؛ همچنین روایی سازه به وسیله تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی، روایی صوری توسط ۱۶ صاحب نظر و پایایی پرسشنامه نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ با مقدار ۰/۷۵تایید شد.نتایج نشان داد در بین عوامل موثر بر محیط توسعه استعدادهای رشته فوتبال عامل رشد استعداد (۳/۷۸)، بروز استعداد (۳/۵۷) و حمایت از استعداد (۳/۳۴) بیشترین اولویت را داشتند. همچنین نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد در عامل رشد استعداد، مربیان (۰/۹۴)؛ در عامل بروز استعداد، خانواده (۰/۹۱) و در عامل حمایت از استعداد، کارشناسان (۰/۹۲) بیشترین تاثیر را در تبیین توسعه استعدادهای فوتبال داشتند.بر اساس یافته ها، باشگاه باید جهت فراهم سازی بستر های موردنیاز برای توسعه استعدادهای فوتبال، تمرکز بیشتری روی عامل رشد استعداد (مرحله دوم فرایند استعدادیابی) نسبت به دو عامل دیگر داشته باشد.

استعدادیابی, توسعه استعداد, فوتبال, محیط استعداد, مدیریت استعداد