بررسی رابطه بین اخلاق حرفه ای مربیان ورزشی با خودکارآمدی با توجه به نقش میانجی شایستگی

هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه اخلاق حرفه ای با خودکارآمدی مربیگری با توجه به نقش میانجی شایستگی مربیان ورزشی استان چهارمحال و بختیاری بود. روش شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، میدانی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه مربیان ورزشی رشته های فوتبال و فوتسال استان چهارمحال و بختیاری بوده است که دارای گواهی مربیگری و در سال ۱۳۹۷ در مسابقات مختلف استان در حال فعالیت بودند (مجموعا ۱۱۸ نفر). نمونه آماری بصورت کل شمار و برابر با جامعه آماری انتخاب شده است. در مجموع ۱۱۱ مربی (۹۴ درصد از نمونه آماری) پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه شایستگی مربیان ورزشی منتظری و همکاران (۲۰۱۸)، پرسشنامه اخلاق حرفه ای عیدی و همکاران (۲۰۱۶) و پرسشنامه کارآمدی مربیگری مایرز و همکاران (۲۰۰۸) بود که روایی و پایایی آنها مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای Smart PLS۲ وSPSS۱۹ استفاده گردید. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که مدل پیشنهادی تحقیق از برازش مناسبی برخوردار است. بین اخلاق حرفه ای و خودکارآمدی مربیان ورزشی ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد .همچنین ۲/۲۰ درصد از اثر اخلاق حرفه ای بر کارآمدی مربیگری از طریق غیرمستقیم و توسط متغیر میانجی شایستگی مربیان تبیین شده است. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، نتیجه گرفته می شود اخلاق حرفه ای مربیان باشگاه های ورزشی از طریق افزایش شایستگی باعث توسعه خودکارآمدی آنها می شود و مسئولین ورزش استان چهارمحال و بختیاری جهت افزایش خودکارآمدی مربیان ورزشی باید به نهادینه کردن اخلاق حرفه ای در آن ها اهتمام ویژه داشته باشند.

Keywords:

باشگاه ورزشی , مربیگری , حداقل مربعات جزئی