حسن زختاره - استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

ویلیام مارکس در جستاری با نام وداع با ادبیات از بی­ اعتباری و مرگ ادبیات و پژوهش­ های ادبی در دوران هم­ روزگار سخن می­ گوید. او برای نشان دادن درستی داوری­ اش و گذار از دوران وداع با ادبیات به عصر ادبیات وداع، تاریخ ادبیات را از سده هفدهم به این سو به سه دوره تقسیم می­ کند و سپس می­ کوشد بازتاب مرگ ادبیات و گسستن پیوندهای میان ادبیات، واقعیت و جامعه را در ادبیات بجوید. به باور او، خاستگاه بی­ ارزشی ادبیات را باید در پیدایش و بحث پیرامون انگاره­ هایی چون امر والا، گذرایی و ناگذرایی زبان و سرانجام اسارت در صورت جست. نوشته پیش رو تلاشی است برای شناساندن و بررسی خوانش تاریخی مارکس به آنچه او «ادبیات» می­ خواند.   

مارکس, مرگ ادبیات, زیبایی شناسی, امر والا, گذرایی زبان