بررسی رابطه بین تمایزیافتگی و کفایت اجتماعی با سازکاری فردی و اجتماعی دانش آموزان دختر مراجعه کننده به مرکز مشاوره آموزش و پرورش شهرستان مرند

پژوهش حاضر با هدف بررسی و تعیین رابطه تمایز یافتگی خود و کفایت اجتماعی با سازگاری (عاطفی، اجتماعی و آموزشی)دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دختر مراجعه کننده طی ۶ ماه گذشته (از مهرماه ۱۳۹۸ الی اسفند ماه (۱۳۹۸ به مرکز مشاوره آموزش و پرورش شهر مرند بود که طبق اطلاعات اخذ شده از واحد مربوطه، تعداد این مجموعه را ۸۵ دانش آموز (دوره اول و دوره دوم متوسطه) تشکیل می دهد که تعداد ۷۰ نفر بر اساس جدول مورگان و گرجسی به عنوان حجم نمونه و به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و در پژوهش شرکت داده شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سازگاری سینا و سینگ(۱۳۸۰) «، پرسشنامه کفایت اجتماعی فلنر (۱۹۸۶) و پرسش نامه تمایزیافتگی خود اسکورن و فراید لندر (۱۹۹۸) بود. تجزیه و تخلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون رگرسیون چند متغیره (به شیوه گام به گام) نشان داد که بین کلیه مولفه های تمایزیافتگی خود و کفایت اجتماعی با سازگاری (عاطفی، اجتماعی و آموزشی) دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و این دو متغیر توانستند به ترتیب ۴۹ و تقریبا ۴۴ درصد از واریانس متغیر ملاک (سازگاری (هیجانی، تحصیلی و اجتماعی ) را پیشبینی کنند. بنابراین بایستی به اهمیت تمایزیافتگی خود و کفایت اجتماعی به عنوان عوامل اساسی در رشد سازگاری (هیجانی، اجتماعی و آموزشی)، بیش از پیش تاکید شود.

Keywords:

تمایز یافتگی خود , کفایت اجتماعی , سازگاری (عاطفی , اجتماعی و آموزشی) , دانش آموزان دختر.