مقایسه اثربخشی دوروش گروه درمانی شناختی رفتاری و واقعیت درمانی بر تاب آوری دانش آموزان دختر شهر اراک

هدف تحقیق حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و واقعیت درمانی به شیوه گروهی بر تاب آوری دانش آموزان دختر است. نوع تحقیق تجربی (آزمایشی ) گروهی با پیش آزمون وپس آزمون میباشد. جامعه تحقیق تمامی تمام دانش آموزان دختر دبیرستانی شهراراک بوده که تعداد ۴۵ نفر از جامعه مذکور به روش تصادفی ساده بعنوان نمونه انتخاب و و در سه گروه تحت آموزش با رویکرد واقعیت درمانی ۱۵) نفر)، گروه تحت آموزش با رویکرد شناختی رفتاری ۱۵ نفر، گروه گواه ۱۵ نفر جایگزین شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون بوده است. بمنظور تحلیل فرضیه ها، از روش کوواریانس چندمتغیری استفاده شده است. یافته های این بررسی حاکی از آن است بین اثر بخشی شیوه های گروه درمانی شناختی رفتاری و واقعیت درمانی بر تاب آوری تفاوت معناداری وجود ندارد. هردو روش واقعیت درمانی و درمان شناختی رفتاری باعث افزایش تاب آوری دانش آموزان شده است. نتایج آزمون تعقیبیLSD فیشر نیز نشان داد که بین دو گروه آموزشی واقعیت درمانی و درمان شناختی رفتاری در اثربخشی بر روی متغیرهای وابسته تفاوت معناداری وجود ندارد. اما هر دو آموزش با گروه گواه تفاوت معناداری دارند.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , واقعیت درمانی , درمان گروهی , تاب آوری , دانش آموزان دختر .