اثربخشی آموزش زندگی خانواده بر رضایت زناشویی زوجین

رضایت زناشویی زوجین یکی از مباحث مطرح در حوزه مشاوره و رواندرمانی میباشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر طرح آموزش زندگی خانواده بر ابعاد رضایت زناشویی انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. در این برنامه آموزشی، با آموزش مهارت های پایه و مهارت های پیشرفته به افراد گروه آزمایشی کمک شد تا رضایت بیشتری از زندگی زناشویی کسب کنند. جامعه آماری شامل کلیه زوجین شهر جلفا بود. نمونه پژوهش ۴۰ زوج از جامعه ی آماری بود، که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی ۲۰ زوج در گروه آزمایشی و ۲۰ زوج در گروه کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بود. گروه آزمایش ۱۰ جلسه آموزش زندگی خانواده را دریافت نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر استفاده از روشهای آمار توصیفی، از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شده است. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که برنامهی آموزش زندگی خانواده، به طور معنیداری نمره رضایت زناشویی و مولفه های آن را بهبود بخشیده است. بنابراین میتوان از طرح آموزش زندگی خانواده به عنوان یک طرح با کفایت در حوزه صمیمت و رضایت زوجین بهره برد.

Keywords:

آموزش زندگی خانواده , رضایت زناشویی , صمیمیت زوجین