نقش میانجی تنظیم هیجان در رابطه بین همدلی و درونی سازی نشانه ها در دانش آموزان دوره دوم متوسطه

هدف تحقیق حاضر تعیین نقش میانجی تنظیم هیجان در رابطه بین همدلی و درونی سازی نشانه ها در دانش آموزان دوره دوم متوسطه بود. تحقیق از نوع توصیفی و روش آن همبستگی است. جامعه این تحقیق شامل تمامی دانش آموزان پسر دوره دوم دبیرستان مناطق حاشیه نشین شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بوده که ۱۶۸ نفر از جامعه مذکور به روش در دسترس بعنوان نمونه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل مقیاس دشواری تنظیم هیجان (DERS)، پرسشنامه مقیاس همدلی اساسی (BES) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS) بوده است. داده های بدست آمده با روش رگرسیون و آزمون سوبل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که متغیر تنظیم هیجان در رابطه ی بین همدلی با درونی سازی نشانه های افسردگی، اضطراب و استرس میانجیگری معناداری دارد. متغیر تنظیم هیجان در رابطه ی بین همدلی عاطفی با درونی سازی نشانه های افسردگی، اضطراب و استرس میانجیگری معناداری دارد. متغیر تنظیم هیجان همچنین در رابطه ی بین همدلی شناختی با درونی سازی نشانه های افسردگی، اضطراب و استرس میانجیگری معناداری داشت. بطور کلی، نتایج این تحقیق حاکی از آن بود که متغیر تنظیم هیجان در رابطه ی بین همدلی با درونی سازی نشانه ها میانجیگری معناداری دارد. بنابراین، بنظر می رسد که آموزش راهبردهای تنظیم هیجان به دانش آموزان می تواند گامی موثر در راستای کاهش درونی سازی نشانه ها در دانش آموزانی که همدلی بالایی دارند باشد.

Keywords:

تنظیم هیجان , همدلی عاطفی , همدلی شناختی , درونی سازی نشانه ها , افسردگی , اضطراب , استرس.