زهرا گل افشان - دانشگاه آزاد واحد علی آباد کتول

با توجه به اهمیت شناخت مسائل و مشکلات روانی و عاطفی کودکان که ۵۰ درصد جمعیت کشورهای در حال توسعه را تشکیل می دهد ، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه کم رویی و خودکنترلی با اضطراب اجتماعی در کودکان ۱۳-۸ می باشد. پژوهش یک تحقیق توصیفی- همبستگی و از نظر هدف کاربردی بود. جامعه آماری دانش آموزان ۱۳-۸ ساله شهرستان علی آباد کتول که تعداد ۱۵۷۹۷ نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به علت شیوع کرونا در جامعه و تعطیلی مدارس شهرستان به صورت آنلاین در گروه مدارس برگزار گردید که تعداد ۳۷۵ نفر بر اساس جدول مورگان به پرسش نامه های کمرویی استنفورد ، مقیاس خود کنترلی ادراک شده کودکان هومفری (cpc) و پرسشنامه اضطراب اجتماعی جرابک بعد از تعیین پایایی پرسشنامه ها به وسیله آزمون آلفای کرونباخ پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کلموگروف اسمیروف وضریب همبستگی اسپیرمن در نرم افزار spss استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد ، بین کم رویی و خود کنترلی با ابعاد اضطراب اجتماعی ( ترس از بیگانگان ، ترس از ارزیابی توسط دیگران ، ترس از صحبت کردن در جمع و...) در کودکان رابطه معنا داری وجود دارد. با توجه به علامت ضریب همبستگی ، افزایش کم رویی سبب افزایش اضطراب اجتماعی ( با تمام خرده مقیاس ها ) می شود. ( ۰<ضریب همبستگی و افزایش خودکنترلی سبب کاهش اضطراب اجتماعی ( با تمام خرده مقیاس ها ) می شود. (۰ > ضریب همبستگی ) با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که بین کم رویی و خود کنترلی با اضطراب اجتماعی در کودکان ۱۳-۸ ساله رابطه معناداری وجود دارد.

کم رویی ، خود کنترلی ، اضطراب اجتماعی